Een leraar is een superheld

Het is 8:15 uur en de kinderen komen de klas in. Ik sta bij de deur van het klaslokaal om de kinderen te begroeten. Een voor een druppelen de kinderen binnen. Een high five, een knuffel of een handje. Ondertussen goed opletten hebben ze goed geslapen? Zien ze er moe, verdrietig of heel vrolijk uit? Heeft hij nou een nieuwe trui? En zij nieuwe haarspelden? Na alle kinderen gezien en zoveel mogelijk gesproken te hebben, is het tijd om de dag te beginnen. Lezen, rekenen, taal, spelling, schrijven, verkeer en nog meer staat er op het programma vandaag. Ondertussen ben ik aan het bedenken wat ik voor die ene leerling kan doen om haar vanmiddag met een glimlach naar huis te sturen. Zij kwam een beetje sip de klas in, want haar oma is ziek. Na de pittige rekenles is het tijd om even te bewegen. Ze hebben keihard gewerkt. We doen een dansje en gaan daarna door met schrijven. Na het schrijven gaan we buiten spelen. Tijdens het buiten spelen gaan ik in gesprek met het meisje met een zieke oma. Zij wil graag een mooie tekening voor haar oma maken (dit mag zij de volgende pauze doen). De rest van de pauze ben ik bezig met ruzies oplossen, pleisters plakken, trucjes van kinderen bekijken en luisteren naar de verhalen die de kinderen graag willen vertellen. De rest van de dag verloopt rustig. De kinderen luisteren goed naar de instructie en werken goed door. We eindigen de dag met het leukste stukje van de dag, namelijk voorlezen. De kinderen luisteren erg aandachtig en kunnen niet wachten om morgen het vervolg van het verhaal te horen. Om 14.00 uur gaan de kinderen met nieuwe kennis, vaardigheden en een glimlach naar huis. Als juf ben je dus eigenlijk ook psycholoog, verpleger, politieagent en administratief medewerker. Als leerkracht is het niet alleen onze taak om kinderen dingen te leren die passen bij dat ene leerjaar. Maar wij analyseren, signaleren en handelen om er voor te zorgen dat alle kinderen het gevoel krijgen dat ze gezien worden, zich gewaardeerd voelen en er toe doen.